امان از درد دندون!!

امروز غروب رفتیم عیادت بابا امیر.خوشبختانه درد پاهاش خیلی کم شده و اوضاع بهتری از قبل داره.چون روز قبل عمه مریم گفته بود دوست داره شما پیراهن نی ناشی بپوشی مامان یه پیراهن عروسکی تنت کرده بود ولی عمه مریم وعمه مهسا برگشته بودن خونشون و شما هم خیلی حوصله خونه موندن نداشتی وترجیح میدادی تو ماشین دور بزنیم.چون شب همه خونه مامان جون بودیم ترجیح دادم غروب زودتر برگردیم خونه تا بخوابی و سرحال باشی.یک ساعتی خوابیدی بعدش شامتو دادم که خدا رو شکر با تغییر مزه غذاها تمایلت به خوردن بهتر شده.بعد با بابا مهدی راهی خونه مامان جون شدیم.اولش مدتی با اسباب بازیهات بازی کردی و یه مدت با بابا تو حیاط با شیطونکهای خاله ها سرگرم بودی ولی بعد از مدتی نق نق شروع شد که با توجه به التهاب لثه سریع بهت شربت دادم ولی تا اثرش شروع بشه گریه رو سر دادی.واسه همین دایی مرتضی اول پیتزای منو بابارو آماده کرد ما هم زودتر از همه خوردیم و عازم خونه شدیم.تا تو ماشین نشستیم و یه ذره شیر خوردی آروم شدی و به خونه که رسیدیم شروع کردی به حرف زدن ودور خودت غلتیدن..الهی مامان فدات بشه که اگه این درد دندون هم نبود از بچگی تا حالا اصلا مارو اذیت نکردیولی مامان همش به شما میگه واسه بزرگ شدن وخانم شدن باید این دردو هم تحمل کنی. چون این درد در مقابل درد بچه هایی که رو تخت بیمارستانها دارن زجر میکشن چیزی نیست.مامان همیشه اول واسه شفای همه کوچولوهای بیمار دعا میکنه بعد واسه دختر خوبم.الان هم یک ساعتی هست که خانمی خوابیده و مامان مثل همیشه تو این ساعت با خیال راحت خاطرات روزانه رو مینویسه.تا خاله زهرا هر وقت فرصت کرد بیاد عکسهاتو هم بذاره