با افتخار می گویم من یک زنم......

از آغاز شروع خلقت زن شش روز می گذشت. فرشته ای ظاهر شد و گفت:چرا این همه وقت صرف این یکی می فرمائید؟ 

خدا پاسخ داد: دستور کار او را دیده ای؟ او باید دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را در خود جای دهد و وقتی از جایش بلند شد ناپدید گردد.... 

بوسه ای داشته باشد که بتواند همه دردها را، از زانوی خراشیده گرفته تا قلب شکسته درمان کند......... 

از این پس میتواند هنگام بیماری خودش را درمان کند و یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند........ 

فرشته نزدیک شد و به زن دست زد: اما ای خداوند، او را خیلی نرم آفریدی. 

بله نرم است، اما او را سخت هم آفریده ام. به اندازه ای که تصورش را هم نمیتوانی بکنی که تا چه حد میتواند تحمل بکند و زحمت بکشد..... 

فرشته پرسید فکر هم میتواند بکند؟ 

خداوند پاسخ داد: نه تنها فکر میکند بلکه قوه استدلال و مذاکره هم دارد.... 

آنگاه فرشته متوجه چیزی شد و به گونه زن دست زد. 

فرشته پرسید:این اشک دیگر چیست؟ 

خدا پاسخ داد: اشک وسیله ای است برای ابراز شادی، اندوه، درد، ناامیدی، تنهایی، سوگ و غرورش. 

زن ها قدرتی دارند که مردان را متحیر میکنند. 

سختی ها را بهتر تحمل می کنند. 

همواره بچه ها را به دندان میکشند. 

بار زندگی را به دوش می کشند ولی شادی، عشق و لذت به فضای خانه می پراکنند. 

وقتی خوشحالند گریه می کنند. 

برای آنچه باور دارند می جنگند. 

آنها می رانند، می پرند، راه می روند، می دوند تا نشانتان بدهند که چقدر برایشان مهم هستید. 

قلب زن است که جهان را به چرخش در می آورد.... 

زن ها می دانند که بغل کردن و بوسیدن می تواند هر دل شکسته ای را التیام بخشد. 

کار زن ها بیش از بچه بدنیا آوردن است، آنها شادی و امید به ارمغان می آورند. آنها فکر نو میبخشند. زن ها چیز زیادی برای گفتن و بخشیدن دارند. 

خداوند ادامه داد: این مخلوق عظیم فقط یک عیب دارد! 

فرشته پرسید چه عیبی؟  

 خداوند گفت:قدر خودش را نمی داند.........